Z jego liści uzyskuje się miąższ, stosowany w medycynie niekonwencjonalnej od dawnych czasów
Sukulenty to rośliny przystosowane do życia w warunkach ograniczonego dostępu do wody, które wykształciły tkankę wodną i inne adaptacje w budowie, by móc prawidłowo się rozwijać.
Na nowo doceniono i odkryto aloes w latach 60. XX wieku. Wówczas też w jego miąższu wykryto ponad 270 mikroskładników, w tym: substancji mineralnych, aminokwasów, nienasyconych kwasów tłuszczowych, substancji o działaniu przeciwbólowym, enzymów i innych. Miąższ aloesu zawiera też substancje odżywcze, w tym wtórne składniki roślinne, potrzebne do regulowania funkcji przemiany materii.
Obecnie wiele składników, które zawiera aloes jest opisywanych jako tzw. adaptogeny, czyli składniki przyswajalne przez organizm w momencie, kiedy on ich potrzebuje. W aloesie z 270 mikroskładników takie właściwości posiada 70.
Aloes oprócz zastosowania od dawna w medycynie niekonwencjonalnej jest też znany jako roślina ozdobna. Jest łatwy w pielęgnacji i posiada właściwości pobierania dwutlenku węgla i przerabiania na ważny dla człowieka tlen. Dlatego roślinę tę stawia się m.in. w sypialniach blisko łóżka.
Aloes rośnie stosunkowo powoli, ale nie zajmuje też wiele miejsca, dlatego nadaje się jako roślina ozdobna w mieszkaniu.